คุยกับพี่เล็ก เจ้าของร้าน “วันดี” ผู้ใช้ใจนำทาง และเสกสรรค์ผลงานเพื่อสร้างวันดีๆ

ร้านอาหารริมทะเลที่เท่สุดในหัวหิน “1d Day Artist” หรือที่เรารู้จักกันในชื่อ “วันดี” ด้วยเอกลักษณ์การตกแต่งร้าน บรรยากาศ อาหาร เครื่องดื่ม และเสียงดนตรี ทุกอย่างถูกเนรมิตขึ้นมาอย่างลงตัว ผ่านความคิดสร้างสรรค์ของ “พี่เล็ก” เจ้าของร้านและผู้บริหารร้านวันดี เรื่องราวของพี่เล็กจะเป็นยังไง ร้านวันดีมีที่มาจากไหน ไขคำตอบพร้อมกันผ่านบทสัมภาษณ์นี้เลย

แนะนำตัว บทบาทและหน้าที่รับผิดชอบในร้านวันดี

ชื่อพี่เล็กครับ ทำร้านวันดีมาได้ประมาณ 7 ปีครึ่งแล้ว แต่ก่อนวันดีเคยเป็นร้านริมทางรถไฟอยู่ประมาณ 3 ปี ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ตรงนี้อีกประมาณ 4 ปีครึ่ง หน้าที่ของเราก็ทำทุกอย่าง ตั้งแต่ดูแลร้าน ดูแลลูกน้อง วางทิศทางในแต่ละสถานการณ์ว่าเราควรจะเดินไปทางไหน ควรมีเป้าหมายแบบไหนทั้งในระยะสั้นและระยะยาว ก็ช่วยกันดูแลกับพี่มด ผมอาจจะวานให้พี่มดช่วยดูตรงนี้ให้หน่อย ช่วยดูตรงนั้นให้หน่อย ก็ช่วย ๆ กัน เหมือนเราเป็นเจ้าของบ้านที่ต้องทำทุกอย่างที่อยู่ในบ้าน การเป็นเจ้าของร้านเองก็ไม่ต่าง เพียงแต่เราจะมีสตาฟคอยช่วยในแต่ละจุด บทบาทของผมก็คือคิดว่าวันนี้เราจะทำบ้านของเรายังไง เดือนนี้จะไปทางไหน ปีหน้าจะทำอะไร เป็นหัวเรือหลักในการคิดเพื่อให้ทุกคนเห็นเป้าหมายเดียวกัน

ประวัติของร้านและความหมายของ 1D+ Day Artist

ผมอยู่ที่นี่มาประมาณ 10 ปี ด้วยความที่ตัวเองเป็นภูมิแพ้สังคม เหนื่อยล้ากับการเอาตัวเองไปอยู่ในสังคม เราก็จะพยายามหลีกหนี แต่ก็ได้จับพลัดจับผลูมาเพราะมีเพื่อนชวนไปทำร้านอาหาร เราเองเติบโตมาจากงานศิลปะ แต่ว่าต้องไปทำร้านอาหารจะเป็นยังไง โจทย์แรกคือเรามองทุกอย่างเป็นศิลปะ ศิลปะไม่ได้อยู่แค่บนเฟรมเท่านั้น ศิลปะการใช้ชีวิต อาหารเป็นศิลปะ เครื่องดื่มเป็นศิลปะ สเปซที่มันมีอยู่ก็คือศิลปะ เอามาจากข้างในเรานั่นแหละ wording หนึ่งที่ผมเขียนไว้เมื่อตอนที่จะเปิดร้านคือเราไม่รู้หรอกว่าอาหารและเครื่องดื่มที่ดีที่สุดเป็นอย่างไร แต่เรามั่นใจว่าเราจะเลือกวัตถุดิบที่ดีที่สุด เลือกเอาภาชนะที่เราชอบมาใส่ให้คุณ จากนั้นเราก็จะเปิดเพลงให้คุณฟังหลังอาหาร นี่คือ wording ที่ผมเขียนไว้ แล้วเราก็ยังคงเดินมาตามนั้น

ส่วนตัวผมชอบคำว่า “ดี” ตอนที่เราทำงานภาพถ่าย เวลาประกวดหรือแสดงงานภาพถ่ายที่ไหนเราจะใช้ซิกเนเจอร์ของเราว่า “นายดี” ซึ่งนายก็จะมี 2 ความหมาย คือ บุคคลที่เป็นนาย เป็นผู้ชาย กับเลขเก้า คือเป็นก้าวที่ดี คนครึ่งหนึ่งที่รู้จักเราก็จะเรียกผมว่า “นายดี” 

ย้อนกลับไปพอเราเฟลจากสังคมเราก็อยากเป็นคนดี ผมเลยเริ่มชื่นชอบคำว่าดี ก็เลยทำอะไรที่มีคำว่า “ดี” อยู่ในนั้น แล้วพอมาทำร้านอาหาร เราก็คิดว่ามันมีนายดี เราก็ใช้ “วันดี” ดีกว่า แล้วเราก็ชอบเลขหนึ่ง จริง ๆ แล้วเราอยากให้ความหมายมันดูเท่ ดูเป็นฝรั่ง ก็เลยเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า “1d+” เครื่องหมายบวกแทนไม้ยมก ซ้ำคำว่าดี ๆ แต่ว่าความหมายคือภาษาไทยล้วน ๆ เป็นวันดี ๆ ผมว่าคำว่าดีมันเล่นได้เยอะมาก ส่วนคำว่า “day” ในวันที่ตั้งชื่อเราก็มีการถกเถียงกันว่าเดี๋ยวชาวต่างชาติเขาจะแปลไม่ออก แล้วพี่มดก็เสนอให้ใส่คำว่า “artist” เข้าไปด้วย สรุปแล้วมันก็เลยกลายเป็นคำสามคำมาอยู่รวมกัน มันก็จะมีความหมายในก้อนแรกว่าคือ วันดี ๆ แล้วก็มี day แล้วก็ artist เป็นการผสมผสานกันระหว่างชื่อไทยที่มีกลิ่นอายความโบราณและความร่วมสมัย เรียกสั้น ๆ ว่า “วันดี”

ก่อนจะเปิดร้านนี้ มีประสบการณ์ทำงานด้านไหนมาก่อน

ช่วงแรกผมทำบริษัทโฆษณา แต่ทำแล้วรู้สึกอิ่มตัวก็เลยหันไปทำโปรดักชันเฮาส์ที่เชียงใหม่ จนวันหนึ่งเราทำงานแล้วเกิดตั้งคำถามกับตัวเองว่าเราจะทำงานไปถึงไหน คำถามนี้ลอยอยู่ในหัวตลอด ประกอบกับความบ้าการทำงานของเราที่พอทำแล้วมันประสบความสำเร็จ ทำแล้วมีคนชม มีคนหนุนหลัง เราก็ฮึกเหิม แต่เราเหนื่อยมากครับ เพราะธุรกิจไม่ได้ดีอย่างที่คิด แล้วพอมันเฟลมันก็บั่นทอนจิตใจ จากความฮึกเหิมกลายเป็นการตั้งคำถามว่าเราจะหาเงินไปถึงไหน เราก็พยายามหาคำตอบ จนอายุได้ 30 ปลาย ๆ เกือบ 40 ก็เลิกทำงานเลยครับ ขายทุกอย่างทิ้งหมด แล้วก็ไปอยู่เกาะ ที่ไหนก็ได้ที่ได้ซ่อนตัว ตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นคนที่ low profile มากที่สุด ไปเพื่อถามหาว่าเราใช้ชีวิตแบบไม่อิงกับอะไรเลยได้ไหม แล้วคนที่เขาใช้ชีวิตบนเกาะ เขามีความสุขหรือมีความทุกข์มากกว่าเรา 

วันนั้นผมออกเดินทางตามหาความสุข ตามหาว่าใครจะมีดัชนีความสุขมากกว่ากัน ไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ ไม่ดูโทรทัศน์ ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง 4 ปีที่อยู่ก็เหมือนได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง เริ่มได้คำตอบของคำถามที่ว่าเราจะทำงานไปถึงไหน คนที่อยู่เกาะกับตัวเราใครมีความสุขมากกว่า สุดท้ายมาเรียนรู้ว่าไม่มีใครมีความสุขกว่าใคร มันอยู่ข้างในเราเอง เราไม่ได้กลัวความเป็นสังคม ไม่ได้กลัวอะไรแล้ว ไม่ได้กลัวธุรกิจ ไม่ได้กลัวการมีเงินเพิ่มขึ้นหรือมีเงินน้อยลง 

เราอยู่เกาะประมาณ 5 ปีก็ตัดสินใจกลับออกมา  ค้นพบว่าจริง ๆ เราอยู่ที่ไหนก็ได้  บนเกาะก็เป็นอีกแค่พื้นที่หนึ่งที่มีครบรส ตอนแรกเราเข้าใจว่ามันจะเป็นดินแดนใหม่ที่คลีน ๆ แต่โดยรวมก็เหมือนกัน สุดท้ายได้คำตอบว่าอยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ยังรักที่จะอยู่เงียบ ๆ  ก็เลยจับพลัดจับผลูได้มาอยู่ที่หัวหิน

คอนเซ็ปต์ที่วางไว้ ตอนย้ายมาเปิดร้านที่ริมทะเล

เมื่อก่อนพื้นที่ตรงนี้เป็นป่าไมยราบ เวลาเลิกงานผมจะชอบมานั่งเล่นตรงนี้ มาเดินเล่นทุกวันเวลาว่าง ด้วยความที่ติดมาจากเกาะเลยชอบความเป็นส่วนตัว เราก็อยากจะทำอะไรสักอย่างให้คนมานั่งเล่นนั่งชิลที่นี่ ต่อยอดมาจากร้านตรงริมทางรถไฟแต่ปรับให้ชิลขึ้น ในส่วนของการดีไซน์ไอเดียแรกเลยคือเราจะลงทุนยังไงที่มันลงทุนน้อย แต่สามารถขยับได้ในอนาคต ก็เลยมาลงเอยที่ตู้คอนเทนเนอร์ เป็นเลโก้ บล็อค ๆ ถ้าในอนาคตเราจะขยับขยายมันก็คือการยกเป็นก้อน ๆ ออกไป กลายเป็นจิ๊กซอว์ที่เรียงกันใหม่ในสถานที่ใหม่ ก็เลยคิดไว้ตั้งแต่แรกว่าต้องเป็นตู้คอนเทนเนอร์ ทั้งหมดนี้มันเริ่มมาจากตัวเราล้วน ๆ เราแค่คนทำงานศิลปะ ที่มองอาหารเป็นศิลปะ เราก็จะประณีตและพิถีพิถันในการปรุงอาหารและคัดสรรวัตถุดิบ ตรงนี้มากกว่าที่ใกล้เคียงกับคำว่าอาหารที่ดีคืออะไร เราตั้งใจเสิร์ฟอาหารที่ดี แต่เพิ่มความชิลให้มากขึ้น

นิยามปัจจุบันของร้านคืออะไร ไฮไลท์แต่ละส่วน (อาหาร / บรรยากาศ / ประสบการณ์ของลูกค้า)

ก็ยังเป็นวันดีอยู่ครับ มันก็คงมาจากตัวผม ผมก็ยังมองเรื่องราวที่มันเกิดขึ้น เราก็ได้สนุกกับมัน เรามีความสุขกับสิ่งที่เราเสิร์ฟ เรามีความสุขกับเพลงที่เราเปิดให้คนฟัง ผมว่าเรามีความสุขกับมันแหละ ยังเป็นวันดีของเราอยู่ และเราก็ยังเชื่อว่ามันจะเป็นวันดีของทุกคน 

ในส่วนของอาหาร เราค่อย ๆ ดีไซน์เมนูขึ้นมาทีละตัว เช่น มาดีคราฟ เขาเต่า เป็นค็อกเทลที่เราดีไซน์ขึ้นเอง จริง ๆ ที่วันดีเราไม่ค่อยมีค็อกเทลที่เหมือนกับที่อื่น เรารู้แค่ว่าเราชอบอะไร แล้วก็เชื่อว่าจะมีคนชอบแบบที่เราชอบเหมือนกัน เรายังคงดีไซน์อย่างต่อเนื่อง ห้องชั้นบนเหมือนเป็นห้องทดลอง ที่นี่เราจะดีไซน์เพลง ดีไซน์ดนตรี ผมไม่ใช่คนเก่งดนตรี แต่เราอยากทำศิลปะแบบนี้ อาจจะเคาะไปเรื่อย ๆ แล้วถ้าเสียงมันดีผมก็อาจจะลงไปเคาะให้ทุกคนฟังข้างล่าง สุนทรียะทางดนตรีไม่ควรถูกขีดกรอบ ไม่ควรอยู่แค่ในเครื่องดนตรีหรืออุปกรณ์ ควรเป็นอะไรก็ได้ที่เรารู้สึกว่ามันเท่ดี อาจจะเป็นการตบมือก็ดี ตีแขนก็ดี เป็นอะไรก็ได้ที่สามารถสร้างสุนทรียะได้ 

ในส่วนของบรรยากาศ ด้วยความที่เราคิดภาพไว้ว่าไพรเวทและชิล ก็อยากให้คนมาที่เราแล้วรู้สึกได้ถึงความเป็นส่วนตัว พอเขาเริ่มรู้สึกว่าร้านริมหาดมันเป็นส่วนตัวเมื่อไร เขาก็อยากใส่ชุดว่ายน้ำ มาเล่นน้ำ เสร็จแล้วก็ขึ้นมาทานข้าว อ่านหนังสือ นั่งเล่น ฟังเพลง หรือมาดื่ม มาทำอะไรก็ได้ นั่นคือภาพฝันที่เราตั้งใจดีไซน์ไว้ตั้งแต่วันแรกเลย

ให้คะแนนร้านตอนนี้ว่าตรงกับภาพในฝันแค่ไหน ส่วนไหนขาด ส่วนไหนเกินกว่าที่คาดไว้

ส่วนที่ขาดก็มีอยู่เยอะ ส่วนที่เกินก็มีอยู่เยอะ บางครั้งก็ดีเกินเป้าเกินความตั้งใจเดิมของเรา จนบางครั้งเราก็เหมือนแทบจะหลงทาง มันจะมียุคหนึ่งที่เราเฟื่องฟูมาก มีลูกค้าเยอะ ได้เงินเยอะ ด้วยกระแสโซเชียลที่ตอบรับเราดีมาก ลูกค้าที่มาอาจไม่ได้รักในความเป็นตัวเรา แต่มาด้วยเสียงจากโซเชียล ซึ่งเราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราก็ได้รายได้จากตรงนี้ แต่มันเข้ามาเยอะ แน่นอนครับรายได้เราเยอะ แต่ความเป็นตัวตนของเรามันหายไป วันหนึ่งลูกค้าเยอะเราก็ต้องเร่งทำหลาย ๆ อย่างเพื่อตอบโจทย์ลูกค้า รีบทำ รีบเสิร์ฟ คำว่าธุรกิจมันเริ่มกลับมาแล้ว จริง ๆ เราเริ่มทำเพราะเราแค่อยากจะทำ อยากสร้างพื้นที่ในฝันของเราสักพื้นที่หนึ่ง แน่นอนว่าการที่จะสร้างได้ก็ต้องมีลูกค้า ถ้าไม่มีก็ไปไม่รอด แต่ถ้าลูกค้าเยอะเกินไปมันก็กระทบกับความฝันของเรา เพียงแต่ว่าวันนั้นเราก็ดีใจและตื่นเต้น เราก็เร่งทำ ๆ จนวันนี้ลูกค้าน้อยลงถึงน้อยมากทำให้เรามองภาพได้ชัดขึ้น เป้าหมายหลักเราคืออะไร เราตั้งใจจะเปิดเพลงที่ชอบให้คนมาที่นี่ฟัง ตั้งใจจะปรุงอาหารที่พิถีพิถันให้เขาทาน 

ถ้าจะให้คะแนนในเรื่องของรายได้ มันก็มียุคหนึ่งที่เกินเป้าไปเยอะมาก แต่หากถามว่ายังเป็นร้านในดวงใจของผมอยู่ไหม ผมว่าเราต้องกลับมาทบทวนตัวเอง วันหนึ่งในอนาคตข้างหน้า วันดีอาจจะไม่ใช่ร้านใหญ่แบบนี้ก็ได้ แต่เป็นร้านที่เปิดเพลงตามใจ ตามอารมณ์เจ้าของ วันนี้อยากจะเปิดเพลงให้ฟัง อาจจะไม่ใช่เพลง edm อาจจะเป็นเพลงแอฟริกันก็ได้ เราไม่ใช่คนเก่งทางด้านดนตรีที่สุด เพียงแต่ว่าวันนั้นเรามีอารมณ์ที่อยากให้มาเล่นร่วมกัน ผมอยากสร้างพื้นที่ตรงนี้ให้เป็นสเปซแบบนั้นมากกว่า ผมอยากสร้างพื้นที่ที่แค่มานั่งมองทะเลก็มีความสุขแล้ว

มีอะไรที่อยากก้าวข้าม หรืออยากทดลองทำ เพื่อให้ร้านพัฒนาได้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม

ผมยังอยากก้าวข้ามความเป็นภูมิแพ้ของตัวเอง ภูมิแพ้ธุรกิจ ผมเป็นคนธรรมดามาก จริง ๆ แล้วผมอยากเป็นแค่เหมือนปูเหมือนปลา แค่ได้ว่ายน้ำแบบที่ตัวเองชอบ ได้มีชีวิต ได้กิน ได้อยู่ ไม่ต้องไปอิงตามกระแสของใคร ปูปลาแค่ว่ายน้ำทุกวัน หากินทุกวัน  มนุษย์ต่างหากที่มีความเครียด มีคำว่าสังคม วันหนึ่งผมก็เป็นแค่มนุษย์ที่ทำมาหากินไปวัน ๆ แล้วก็ได้ปรุงอาหารที่เราชอบ เพื่อนแวะมาหาก็ไปเด็ดผักที่เราปลูกมาใส่จานให้กิน ล้างให้สะอาด ผักที่เราปลูกก็ปลอดสาร เราไม่ไปเร่งเอาปริมาณมาก ๆ ไม่ไปซื้อ คุณจะได้กินผักที่สดและสะอาด ปูปลาที่เราใช้ก็จะซื้อจากเรือประมงขนาดเล็กที่นี่ เป็นการเกื้อหนุนกัน เขาอยู่ได้ เราอยู่ได้ คนมาหาเราได้กินอาหารที่สดใหม่  เงินที่มีรายได้จากร้านเราหมุนเวียนไปสู่เรือประมงขนาดเล็ก ร้านไม่จำเป็นต้องใหญ่ แต่เราได้อยู่ได้กินจริง ๆ โคตรแฮปปี้

แต่พอมีโควิดมันทำให้เราตื่นเต้นมาก ทำให้เราเครียดมาก เรามีพนักงาน 60 คนจะทำยังไงให้รอด ผมมีพนักงานที่ต้องดูแล เราชวนเขามา เขาก็ต้องรอด ช่วงโควิดบางครั้งแทบจะไม่มีรายได้เลย บางครั้งเราก็ขายดีมาก ตอนนี้เราผ่านโควิดมาประมาณ 7 เดือนแล้ว ธุรกิจเราก็ไม่ได้หวือหวาเหมือนเดิม เป็นโอกาสที่เราจะได้ทบทวนว่าสเต็ปต่อไปของเราคืออะไร เราไม่ต้องการร้านใหญ่ อยากให้เป็นพื้นที่ชิลของทั้งเราและคนที่มา ไม่ต้องฝืน เป็นเรื่องของมิตรภาพไม่ใช่ธุรกิจ ผมควรที่จะดีไซน์และวางภาพลักษณ์ของร้านผมได้ แต่ด้วยคำว่าธุรกิจทำให้เราทำแบบนั้นไม่ได้ ถ้าถามผมว่าอยากก้าวข้ามอะไร ผมอยากก้าวข้ามคำว่าธุรกิจ ให้เหลือแต่เพียงทำด้วยใจที่อยากทำ เจอลูกค้าแล้วไม่เครียด วันนี้ได้เงินน้อยหน่อยไม่เป็นไร แต่เรายิ้มได้ กลับบ้านได้ ก็กำลังวางแผนอยู่ครับ ไม่แน่ใจว่าจะออกมารูปแบบไหน แต่ถ้าทำภายใต้นายดี และยังเป็นร้านวันดีอยู่ เราก็จะเป็นร้านที่ชิล มีความเฟรนลี่มากขึ้น มีความเป็นมิตร ไม่มองสิ่งที่เราทำเป็นธุรกิจ วันนี้เราเริ่มจากการปลูกผัก เราปลูกได้จริงและลูกค้าก็ตอบรับดี แน่นอนว่ายอดอาจจะยังไม่โตเร็วเท่าที่เราต้องการ แต่เป้าหมายใหญ่ของเรา คือ เราจะเสิร์ฟความหวังดีของเราลงไปบนจานให้แก่ทุก ๆ คน

ในอนาคตวันดีก็จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรอีกเยอะมาก ข้างบนนี้ก็ยังคงเป็นห้องทดลอง ดีไซน์สิ่งต่าง ๆ อาจจะมีอะไรปล่อยออกไป เราวางแผนไว้หมดครับ เราเริ่มเอาซิกเนเจอร์ ดริงก์ บรรจุขวดมาพักหนึ่งแล้ว แล้วก็สร้างอันใหม่ที่มันเป็นคาแรคเตอร์ของเรา เช่น อัสดงลงเล  คุณก็จะได้ไปนั่งชิลที่พื้นที่อื่น มีอาหาร มีซิกเนเจอร์ที่เราสามารถควบคุมได้

ฝากร้าน 1d+ Day Artist

• ลูกค้าใหม่ที่ไม่เคยมา
• ลูกค้าเก่าที่เจอประจำ

ก็อยากให้แวะมาครับ เราก็อยากให้มันเป็นวันดีของทุกคน เรายังอยากเปิดเพลงที่เราชอบให้คุณฟัง อยากให้คุณมาเสพความเป็นอรรถรสของร้านเรา แล้วคุณจะค้นพบว่ามันมีอะไรอีกเยอะมากที่แฝงอยู่ในอาหาร แฝงอยู่ในเครื่องดื่ม แฝงอยู่ในบรรยากาศ แฝงอยู่ตามที่ต่าง ๆ ที่เราตั้งใจทำ

ส่วนลูกค้าเก่าก็อยากให้แวะเวียนมาอีกครับ วันดีกำลังจะเปลี่ยนไปเร็ว ๆ นี้ครับ ถ้าโควิดทำให้เกิด new normal เราถูกบังคับให้ต้องทำอะไรบางอย่าง วันดีกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เราอาจจะเป็นวันดีที่มันชิล หรือเล็กลงกว่านี้ก็ได้ ค่อย ๆ ขยับไปทีละนิด ถ้ามาแล้วก็จะได้เจอกับอะไรใหม่ ๆ แน่นอนครับ

วันดีกำลังจะเปลี่ยนไป

ความปกติใหม่ หลายสิ่งที่ไม่เหมือนเดิม เราต้องการผู้ร่วมทุน เรากำลังมองหาทำเลใหม่

ใครสนใจร่วมลงทุนกับร้านวันดี ติดต่อทางเพจของร้านได้เลยน้าา

ข้อมูลติดต่อร้าน

▶ Facebook : 1d+ Day Artist